Anita Björk Gunnarsdóttir

Guð hvað ég man vel eftir því þegar dóttir mín var á stuðlum fyrir 2 árum

og aðdragandan af því hún var að vinna í krónuni í mosó í starfsþjálfun afþví krónan var að opna hér

svo eitt föstudagskvöld kemur hún ekki heim  og ég hríngi og hríngi ekkert skeður fyrr en um hálf 6 um

morguninn þá hafði hún verði keyrð hingað á skagan og fór hún til góðrar konu hér í bæ 

mér brá mikið við að sjá hana því hún var með eiturlyfja eitrun í andlitinu efri vörin náði upp á nef 

og bara útlitið á henni litla barninu mínu bara 15 ára svo ég brunaði með hana niður á sjúkrahús 

og þvílíkur erfiður tími fór í hönd ég ólétt að þríburum og dóttir mín vissi ekki í þennan heim né annan

alskonnar illir vættir á eftir henni risa kóngulær stórir snjókallar og líka falleg dýr eins og

kærleiksbirnir en ég gerði svolítið um daginn ég bauð 2 vinkonum hennar til hennar

og spurði hvort þær vildu enda svona og vona ég svo innilega að þær séu ekki í neinu svona rugli 

ég held ekki 

guð hvað þetta var erfitt hún datt niður trekk í trekk í blóðþrystingi hélt honum, bara ekki uppi 

og ég sat í stól og kúgaðist og kúgaðist ég fór 2svar í sónar þennan dag til að athuga hvort það

væri í lagi með krílin mín  en svo seinna um kvöldið þá var bara ekki hægt að hafa hana inn á 

spitala lengur því hún trublaði hina sjúklingana hvað var þá hægt að gera ekki komst hún inn á 

stuðla fyrr en daginn eftir svo eina ráðið var að geyma hana í fangaklefa yfir nótt úfffff

ekki gaman það en svo morguninn eftir  var brunað á stuðla löggan fór með hana

og eftir 2 daga var hríngt í mig og sagt að þetta barn ætti bara ekki heima þarna því hún var  

stjórnlaus hún átti frekar heima á geðdeild en sem betur fer gáfust þéir ekki upp á henni 

en það tók 5 daga að ná henni niður  og var hún þar inni í 2 vikur

en nú er nóg komið af flash back í bili hver veit kannski kemur meira seinna 

knús á línuna

Farðu í göngutúr í skógræktina í garðalund eða fannahlíð  (Eða í skóg sem er næstur þér)

og safnaðu greinum könglum og efni í jólaskreytingar 

sem eru góð gjöf handa þeim sem þér þykir vænt um

langar að hafa hollráðin á morgnana

2) Leggðu þig  fram við að kynnast fólki sem hefur aðra sýn

á lífið en þú og gleymdu því aldrei að hver einasta manneskja

getur kennt þér eitthvað mikilvægt 

Hvíl í friði kæri Rúnar júl

Votta ég öllum aðstandendum hans mína dýpstu samúð 

	Rúnar Júlíusson látinn
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Fólk sem að fæddist fyrir 1990 ættti að vera dáið!!! (eða vorum við bara heppin??)

 Já, samkvæmt löggjöfum og skriffinnum nútímans ættu þau okkar sem voru börn á 5., 6., 7. og 8. áratuga síðustu aldar ekki að hafa lifað af.



HVERS VEGNA VAR ÞESSI NIÐURSTAÐA OKKAR SVONA?

-Jú, barnarúmin okkar voru máluð með blýmálningu.

-Það var engin barnalæsing á lyfjaglösum, hurðum eða skápum

og þegar við hjóluðum notaði ekkert okkar hjálm.

-Sem börn sátum við í bílum án öryggisbelta og/eða púða.

-Að fá far á vörubílspalli var sérlega gaman.

-Við borðuðum brauð með smjöri, drukkum gos með sykri, en fæst okkar lentu í offituvandamálum, því við vorum alltaf úti að
leika

-Við deildum gjarnan gosflösku með öðrum og allir drukku úr sömu flöskunni án þess að nokkur létist.

-Við vörðum löngum stundum í að byggja kassabíl úr dóti og drasli og þutum á honum niður brekkuna, bara til að uppgötva að við höfðum gleymt bremsunum. Eftir nokkrar veltur lærðum við að leysa vandamálið.

-Við fórum að heiman snemma á morgnanna til að leika okkur allan daginn og komum aftur heim í kvöldmat Enginn hafði möguleika á því að ná í okkur yfir daginn.

-Engir farsímar. Ha, engir farsímar? Óhugsandi! Sumir áttu litlar talstöðvar sem var flott að eiga!

-Við áttum ekki Playstation, Nintento 64, X-box, enga tölvuleiki, ekki fjölmargar rásir í sjónvarpinu, ekki video, ekki gervihnattasjónvarp, ekki heimabíó, farsíma,
heimilistölvu eða spjallrásir á Internetinu.

-Við eignuðumst vini! Við fórum bara út og fundum þá.

-Við duttum í skurði, skárum okkur, fótbrotnuðum, brutum tennur, en enginn var kærður fyrir þessi óhöpp. Þetta voru jú óhöpp. Það var ekki hægt að kenna neinum um? nema okkur sjálfum. Manstu eftir óhappi?

-Við slógumst, urðum blá og marin og lærðum að komast yfir það.

-Við lékum okkur í nýbyggingum, fundum upp leiki með naglaspýtum og drasli og átum Maðka og reyktum njóla. Þrátt fyrir aðvaranir voru það ekki mörg augu sem duttu út og ekki lifðu maðkarnir inni í okkur til eilífðar og margir gáfust upp á fyrsta njólanum!

-Við hjóluðum eða gengum hvert til annars, bönkuðum á dyrnar, gengum inn og létum eins og heima hjá okkur.

-Við lékum okkur úti eftir kvöldmat, fórum í fallin spýta, eina krónu, eltingaleik eða feluleik, svo ekki sé minnst á löggu og bófa. Svo þegar aldurinn sagði til sín fórum við í kossaleik og eignuðumst kærustu/kærasta.

-Það þurfti engar félagsmiðstöðvar eða neina til að stjórna okkur - Við stjórnuðum okkur sjálf.

-Sumir nemendur voru ekki eins glúrnir og aðrir, þeir lentu í tossabekk. Hræðilegt.... En þeir lifðu af.

-Engin vissi hvað Rídalín var og engin bruddi pillur sem barn.


-Við fórum í sunnudagsskóla eða sóttum KFUM og K, sungum og vorum í Skátunum og lærðum hnúta og kurteisi.

-Ef það sprakk á hjólinu lagfærðum við það í sameiningu og alveg sjálf.

-Morgunkornið okkar var m.a. TRIX morgunkorn, og við lifðum af litarefnið í því...


OG AFLEIÐINGIN ER ÞESSI!

Síðustu 50 ár hafa verið sprengja nýsköpunar og nýrra hugmynda. Við áttum frelsi, sigra ósigra og ábyrgð og við lærðum að takast á við það allt saman. Við sem ólumst upp áður en löggjafi og stjórnvöld settu lög og reglur um líf okkar sem þeir segja að sé "okkur sjálfum fyrir bestu"?.

Þessi kynslóð hefur alið af sér fólk sem er tilbúið að taka áhættu, góð að leysa vandamál og bestu fjárfestar nokkru sinni.

Við áttum bara gott líf er það ekki?